Leasing pracowniczy, będący formą wypożyczenia pracownika do pracy w innej firmie na czas określony, ma różne formy. Na czym polegają i czym się od siebie różnią, a przede wszystkim, w jakich przypadkach należy zastosować którą formę?

Pierwszą odmianą jest tak zwany body leasing, czyli leasing dotyczący pojedynczych specjalistów (patrz tu http://www.tw.polskihr.pl/c237,leasing_pracowniczy.html). Tego typu rozwiązanie pozwala na zatrudnienie konkretnych fachowców czy ekspertów, mających niezbędne w danym projekcie umiejętności i kompetencje. Przeciwieństwem body leasingu jest team leasing – wypożyczenie całej grupy specjalistów. Ta metoda z kolei opiera się na otrzymaniu wsparcia całej drużyny znawców, których wiedza jest niezbędna do wykonania konkretnych projektów.

Istnieją też dwa rodzaje zatrudnienia wynajmowanych specjalistów. Pierwszy z nich, to model „time & material”. Wykorzystuje się go w momencie, gdy trudno oszacować czas, zakres obowiązków i harmonogram prac. W tym modelu, praca wypożyczonego pracownika rozliczana jest godzinowo, a to z kolei przekłada się na wysokość wynagrodzenia. To dobre rozwiązanie do długoterminowych zleceń. Natomiast drugi model, o nazwie „fixed price”, opiera się o z góry określone ceny usług. Równa się to temu, że wypożyczony specjalista od razu wie, ile wyniesie jego pensja. Czasem jednak przebieg projektu wymaga zmian w dystrybucji zadań oraz stawianych wymagań, toteż model „fixed price” może w takim przypadku się nie sprawdzić.